Genieten van de cultuur en natuur in Nepal

Namasté Dhaai Didi haru,

Oftewel hallo broers en zussen. In Nepal is iedereen namelijk een grote familie!

Ik ging gisteren eens terug kijken in mijn boekje welke dag ik voor het laatst had geschreven en nu blijkt dat het alweer 2 weken geleden is, terwijl voor mijn gevoel veel minder lang geleden lijkt. Ik denk dat het komt door afgelopen week. Toen hadden we een week vakantie en hebben we weer van alles meegemaakt. Maar daar vertel ik later over.

Allereerst ons onderzoek. Het loopt inmiddels al bijna ten einde en mogen we een paar weken lang alle informatie gaan uitwerken.. Oftewel het minder leuke werk. Alle observaties zijn op tijd afgerond en we hebben inmiddels iedereen een camera meegegeven naar huis om foto’s te maken. Echter kwamen we er al snel achter dat het ontwikkelen wel een week gaat duren, terwijl onze begeleider had gezegd dat het makkelijk binnen een dag gedaan kan worden. Het is nu dus nog even afwachten of we op tijd de foto’s klaar hebben voor komende donderdag, want dan wilde we beginnen met de interviews met de kinderen om de foto’s te selecteren. Maar buiten dat liggen we goed op schema en als we zo door gaan hebben we op het einde genoeg tijd om nog wat te reizen door Nepal! Dus dat is een leuk vooruitzicht. Ook is inmiddels EIN-DE-LIJK ons onderzoeksopzet goedgekeurd. We hebben 100 versies van aanpassingen, omdat er iedere keer weer iets bij moest, terwijl we ondertussen wel al bezig waren met ons onderzoek, maar dat terzijde:P

Wat ik de laatste paar dagen echt ben gaan waarderen vanuit Nederland is de wasmachine en een fatsoenlijke wasmand! Alles gaat hier via de handwas, je steekt er een hoop tijd in, kromme houding (blijf toch een ergotherapeut), krijgt er blaren van en vervolgens zitten er nog steeds vlekken in! Het verschil is dat het nu alleen wat frisser ruikt. En zoals de meeste al hebben meegekregen ben ik een wasmand ook gaan waarderen, omdat mijn plastic zakje met was, die ik buiten de kamer had laten staan, nadat ik mijn kamer had gepoetst, is weggegooid door de vrouw vanuit het appartement. Ze dacht namelijk dat het afval was, terwijl mijn prullenbak met afval er gewoon naast stond. Aangezien ik het nog niet zo heb op het ondergoed dat buiten op straat wordt verkocht moet ik voorlopig maar wat vaker wassen en zo heb je het cirkeltje weer rond:P

Vorige week zijn we bij toeval een rock band tegen gekomen toen we ergens in Patan iets wilde gaan drinken. Het was echt een goede band en hebben ons dan ook goed vermaakt die avond. De bassist was nog naar ons toegekomen om te vragen wat we van de band vonden en vertelde ons dat ze met oud op nieuw (wat afgelopen donderdag op vrijdag was) in de Raggae club speelde. Wij als trouwe fans zijn daar dan ook naartoe gegaan om nogmaals te luisteren:P Blijkt nu dat ze heel misschien ook eens naar Nederland komen, wie weet herkennen ze ons dan nog, aangezien ze ons nu heel goed herkende tussen alle donkere mensen.
Inmiddels leven we hier dus in het jaar 2069. Samen met een hoop Nepalezen hebben we het goed kunnen vieren, alleen heb ik toch liever het oud op nieuw zoals het in Nederland gevierd wordt. Je had amper door dat het 12 uur was, er worden wat ballonnen met confetti kapot geprikt en daarna is alles zo goed als dood. Er mag namelijk geen muziek meer gespeeld worden en er was verder niks meer te doen in het centrum. Het schijnt dus dat ze het meer overdag vieren.
Op nieuwjaarsdag zijn we dan ook naar Bhaktapur geweest. Daar was het namelijk te doen. In de bus erna toe bleek al dat het super druk zou zijn. De bus zat overvol en je werd helemaal fijn geplet. Ik was blij dat ik enigszins een plekje om te zitten had gevonden, maar ondanks dat heb ik er toch een blauwe plek aan overgehouden. Een grote drukte van mensen van festivals en muziek. Erg gezellig! En mooi om te zien. Het is namelijk 1 van de 3 koningssteden van Nepal. Het is daar traditie om op oudjaarsdag een soort “boom/paal” omhoog te hijsen en die op nieuwjaarsdag omlaag te halen. Mensen staan daar uren te wachten om dat te zien gebeuren. Wij als Nederlanders hadden daar niet zo’n zin in:P

Vorige week zaterdag zijn we naar de plek Pashupatinath geweest. Misschien al bekend vanuit de aflevering van “Echte meisjes op zoek naar zichzelf”. Dit is namelijk de plek waar de dode lichamen worden gecremeerd om herenigd te worden met de natuur. Echter is het in deze cultuur normaal dat het door de familie wordt gedaan, i.p.v. iemand in te huren! Ik weet niet meer precies in welke volgorde, maar als de vader overlijdt moet de oudste zoon de vader cremeren en als de moeder overlijdt de jongste zoon. Hier komt vooraf ook de ceremonie bij kijken. Allereerst worden alle kleren in het “heilige” water gegooid, want wanneer je geboren wordt ben je naakt, dus ook als je dood gaat. Daarna wordt je schoongemaakt met het “heilige” water en tot slot wordt je helemaal ingewikkeld in doeken en naar “de” plek gedragen. Dit was allemaal best heftig om te zien, maar door alle informatie van de gids eromheen is het ook wel mooi om te zien.
Een leuke ervaring op die plek was wel om met de “Sadu’s” op de foto te gaan. Dit zouden heiligen der heiligen moeten voorstellen, die dus alleen leven voor god. Maar deze waren er alleen maar voor het geld. De sadu’s vanuit het programma “Echte meisjes” hebben we hier dan ook in het echt kunnen zien.
Aan het eind van die dag zijn we door gegaan naar Bouddhanath. Dit is de andere Monkey Tempel, waar we echter geen aapjes hebben gezien. Die hadden we die dag al genoeg gezien bij Pashupatinath.

De zondag daarna dachten we dat het wel slim was om een shiatsu massage te doen voor ons avontuur in Chitwan. Dit was voor die dag erg geslaagd. Ik heb in de meest rare houdingen moeten liggen, maar voor die dag had ik nergens meer last van. Nu na ons avontuur in Chitwan zit alles vast, ben ik ’s ochtens weer helemaal stijf van het harde bed en zit ik onder de blauwe plekken. Maar dan blijft tenminste de ervaring nog iets langer hangen.

Maandag was het dan zover. 4 daagjes weg naar Chitwan. Dit was dan ook wel het avontuur waar ik in ieder geval het meeste naar uitkeek. (jammer dan ook dat het alweer geweest is) Chitwan ligt in het Malaria gebied, dus ik had al 2 dagen van te voren moeten beginnen met het slikken van de malaria pillen. Natuurlijk hebben die pillen ook bijwerkingen. In de bijsluiter hadden ze het al over haar uitval en dat soort dingen, maar daar heb ik gelukkig nog geen last van. Wel was en is nog steeds mijn maag en darmen enorm van streek en heeft inmiddels iedereen al aan de ORS gezeten! Gelukkig hoef ik nog maar 4 weken te slikken…..
Om in Chitwan te komen moesten we een busreis maken van 6 á 7 uur! Gelukkig was er genoeg te zien, want we reden naast de Trisuli rivier, waar we ook zijn gaan kanoën, dus we konden precies zien welke plekken we waren geweest en op welke plekken er iemand uit de boot was gevallen. Dichterbij Chitwan zag je langzaam de heuvels (voor ons bergen) verdwijnen en werd het een groot vlakte van landbouw, hutjes van klei en geitjes, koeien en buffels als “huisdieren”. Vanaf die dag was de jeep ons vervoer en zouden we alle activiteiten doorbrengen met 2 mensen vanuit Zuid-Afrika (Johannesburg). Een hele aardige vrouw en een man die haar alles zei wat ze moest doen.. (goed voorbeeld hoe het niet moet) Maar verder wel leuk gezelschap en ze hebben ons goed geholpen wat meer te vertellen over de cultuur, natuur, zuid-afrikaanse woordjes en bij het maken van foto’s van ons!
We verbleven in een luxe resort met 2 persoons hutjes een minder hard bed dan in Patan, altijd een warme douche, alleen vaak met stroom storingen. Echter bleek al snel dat we het zelf in Patan toch beter hebben. We kunnen zelf afwisselen van eten (niet elke dag witte rijst zonder saus), minder insecten en reptielen, zoals een ghekko, mini schorpioen, vage torren, kikkers, rode mieren enz. en over het algemeen licht. Ook zaten we precies in de tijd dat het vrij slecht weer was. Er was flinke storm en harde wind waardoor de boom voor ons huisje gelukkig de andere kant op is omgevallen! (Dat zag ik althans toen ik de dag erna wakker werd, want ja, ik slaap daar natuurlijk gewoon doorheen:P)
De dag erna was echter minder prettig. Ik stond onder de douche toen de stroom uitviel van de bliksem, niet de meest veiligste plek tijdens het onweer. Gelukkig ongedeerd, op de tast mijn bedje gevonden.
Gelukkig waren er ook genoeg leuke dingen die we hebben gedaan. Allereerst de olifanten safari. Met zijn 4e hebben we een super mooie omgeving gezien van zo’n 3 á 4 meter hoogte. We hebben rendieren, herten, baby zwijntjes en een wilde kip gezien. Door de storm waren er helaas weinig dieren te zien, maar het was nog steeds een mooie ervaring. Al vond ik het achteraf toch een beetje zielig voor de olifanten. Gelukkig konden we daarna kijken hoe de olifanten zich gingen wassen. Je zag gewoon dat ze het echt fijn vonden. We hebben ook nog op de olifanten gezeten, terwijl ze zich aan het wassen waren. Dit was echt de meest geweldigste ervaring ooit. Je zit op een mega groot dier en kan je zo verpletteren, maar door er dan boven op te zitten en te zien dat het allemaal goed is, besef je pas hoe fantastisch het is. Het is gewoon niet in woorden uit te drukken. Het was wel even schrikken toen we met de olifant omvielen in het water, omdat je bang bent dat hij boven op je valt. Maar al snel bleek dat het juist de bedoeling was. Zelfs als de olifant op zijn zij ligt, is hij nog groter!
’s Middags gingen we op weg voor een 4 uur durende jeep safari. Deze keer hebben we gelukkig wel wat meer dieren kunnen zien, dankzij de goede ogen van onze gids. Zodoende hebben we nu ook neushoorns, aapjes, pauwen, heel veel verschillende soorten vogels zoals de ijsvogel, adelaars, ooievaars etc, en olifanten.
Bij de poging om de zonsondergang te zien werd het op het laatste moment erg bewolkt en hebben we alleen mogen genieten van de vele muggenbulten! Lang leve de malaria pillen!

Naast de jeep en olifanten hebben we ook ander vervoer gehad. Het wordt ook wel de CMW genoemd. (de BWM, maar dan met koeien:P) Oftewel, een karretje wat werd getrokken (op de nek) van 2 koeien. Ik vond het maar zielig! We werden afgezet bij de rivier voor de crocodile hunting met de cano. Dit was een smal bootje wat uit één boom is gesneden en waarbij je diep in het water zit. Niet een geheel veilig gevoel dus. Bij een korte tocht hebben we gelukkig wel veel krokodillen kunnen spotten. Eentje was zo dichtbij en stond met zijn bek open, dat hij net nep leek. Een meisje hoorden we aan het eind dan ook vragen hoeveel krokodillen er echt waren.. De terug weg moesten we lopen. Dit was dan de jungle walk. Het was erg benauwd, maar wel zeker de moeite waard ondanks weer de weinige dieren die we hebben gezien. Wel hebben we (volgens de gids) een python gezien en een baby olifant van 2 weken. Maar zelfs met een verrekijker kon ik er niet echt iets uit ontdekken.
In de namiddag zijn we naar the elephant breeding center geweest. Daar zagen we het baby olifantje die we tijdens de jungle walk hadden gezien en nog meer kleine olifantjes. Het idee dat ze hier echter worden getraind om later te kunnen gebruiken voor bijvoorbeeld de olifant safari is dan minder leuk om te weten. De grote olifanten zaten dan ook vast aan kettingen, waardoor de begeleiders van de baby olifanten dan ook ongestoord aan de gang konden gaan.

Na dit avontuur en na de vele foto’s had het weinig gescheeld of ik had zelf geen foto’s meer kunnen maken en kunnen meenemen naar huis, omdat de camera naar beneden was gedonderd toen ik m naar de gids wilde gooien. Hij zei dat hij wel goed kon vangen, maar tijdens het gooien zei ik al dat ik niet zo goed kon gooien. En wat bleek.. hij kon de camera door mijn gooi kunsten niet goed vangen en stuiterde naar beneden een paar meter van het water af…. I think it was my lucky day!

Tot slot zijn we ’s avonds nog naar het culture program geweest. Oftewel dansen op zijn Nepalees. Echt gaaf om te zien!

Vanavond zijn we uitgenodigd om met de mensen uit het appartement ergens te eten. Het schijnt heel druk te worden en we krijgen Newari food. Dit wordt dus weer een nieuwe ervaring binnen de Nepalese cultuur. Ik ben erg benieuwd..
Morgen hebben we nog een soort van rustdag voordat we weer moeten beginnen aan ons onderzoek. Dus daar gaan we nog maar even goed van profiteren door naar de film te gaan. Namelijk titanic in 3D! Toch grappig dat ze dat hier ook hebben:P

Nog even kort ter informatie. Wonder boven wonder gaat het nog altijd goed tussen ons 4e. We krijgen er namelijk vaak vragen over. Het weer is weer lekker warm en hopelijk is het klaar met het onweer en regen (voorlopig) en mijn buik is weer wat tot rust gekomen, dus ik voel mij (na 2 goede nachten in het vertrouwde Patan) weer top fit!

Misschien dat jullie nu een beetje kunnen voorstellen waarom de laatste 2 weken zo snel voorbij zijn gegaan!

De foto’s zet ik tegenwoordig alleen op facebook, omdat ik op de site weinig ruimte heb voor foto’s en ik anders de foto’s dubbel moet plaatsen. Dus als je ze wilt zien moet je mij even toevoegen of aan iemand anders vragen. Hopelijk kan ik de foto’s van afgelopen dagen vandaag of morgen er nog op zetten. Ligt aan het internet namelijk!

Veel liefs Xx