Nog ef genieten van de Nepalese cultuur en natuur

Lieve allemaal,

Dit zal waarschijnlijk het laatste of een na laatste berichtje worden vanuit Nepal. Want vanaf morgen kunnen we ons project even achter ons laten en lekker gaan rondreizen door Nepal.

Om dat mogelijk te maken hebben we de laatste weken nog even hard moeten werken aan ons project. Dat betekend 6 dagen lang van 10 tot 5/6 uur achter de laptop zitten en veel regelen voor de eindactiviteit.
Een paar weken geleden waren we bezig om alle informatie die we hadden verzameld te analyseren, zodat we op basis daarvan de SGCP konden adviseren hoe ze het ingezamelde geld kunnen spenderen. Nou daar kan ik jullie nu eindelijk antwoord op geven.

Uit ons onderzoek bleek dat de kinderen veel problemen hadden met in en uit het SGCP busje komen. Veel kinderen zitten in een rolstoel en moeten daarom in en uit het busje gedragen worden. Ons advies is om een oprijplaat aan te schaffen voor 2 busjes waarbij er een platfront is waar de rolstoel op kan staan zodat de kinderen al op de hoogte zijn van het busje en dan gemakkelijk in de stoeltjes gedragen kunnen worden. Het leuke van alles is, dat door het ingezamelde geld wij deze oprijplaten zelf hebben kunnen ontwerpen en als het goed is klaar is voordat we vertrekken naar Nederland!
Natuurlijk zijn er ook nog kinderen die wel zelf in de het busje kunnen komen, maar de trappetjes te hoog zijn. Een simpel advies is daarom om een klein trappetje vast te maken aan de bus. Deze wordt echter alleen gemaakt als het met de oprijplaat te lastig is voor de kinderen die wel goed kunnen lopen. Daarnaast zijn er wc beugels in de maak. Omdat het naar de wc gaan ook een veel voorkomend probleem was.
Normaal gesproken zouden we voor school alleen een adviesrapport hoeven te schrijven, maar we vonden het leuk om te zien wat er met het ingezamelde geld gebeurd, dus daarom hebben we bijna alles zelf al geregeld. Dat maakt het hele project juist zo leuk.
Maar daarmee zijn we nog niet klaar. Een simpele presentatie vinden we maar niks. Dus wij hebben bedacht om met alle kinderen, iedereen van de SGCP en van ieder kind 1 ouder naar Patan Durbar Square te gaan! Veel mensen, dus veel aandacht. De bedoeling is om activiteiten te organiseren voor de kinderen, waarbij het doel is om het toegankelijk te maken voor iedereen. Hiervoor hebben we veel planken moeten huren, aangezien het plein totaal niet toegankelijk is voor de kinderen. Vandaar dat ze er ook nog nooit zijn geweest. Het moet een leuke dag voor ze worden, dus hun missie is om puzzelstukjes te verzamelen op verschillende plekken op Durbar Square.
Natuurlijk willen we deze eind activiteit niet onopgemerkt voorbij laten gaan, dus we proberen ook de tv, krant en de government in te schakelen.
Om het plaatsje helemaal af te maken voor de eindactiviteit hebben we een Kurta Surwal aangeschaft. De dresscode is namelijk formeel, dus we zullen echte Nepales jurken dragen.
Tot slot hebben we naast de documenten voor school, ook nog een folder gemaakt voor de ouders van de kinderen, waarin alle adviezen nog eens staan vermeld.
Nou ik denk dat je je nu wel kunt voorstellen, waar we de laatste paar weken zo druk mee bezig zijn geweest.
Wat Nepal dan zo leuk maakt is dat het allemaal in het water is gevallen. Van verschillende mensen kregen we te horen dat er stakingen waren. Dit betekend dat er geen openbaar vervoer is en dat het hele plan niet door kan gaan! We hebben daarom de presentatie en activiteit moeten cancelen en is nu opgeschoven naar 31 mei. Dit is 2 dagen voor vertrek, dus het valt te hopen dat dan de stakingen zijn afgelopen. Meer informatie over onze activiteit is ook nog te lezen op onze site: www.ergonepal.nl (anders wordt mijn bericht zo lang)

De dagen dat er stakingen zijn, zijn trouwens wel unieke ervaringen. Zo zijn we eens uit huis geweest (gelukkig rijden er toch nog sommige taxi’s) maar er is amper vervoer op de weg. Zo konden we een drukke weg gewoon oversteken zonder uit te hoeven wijken voor auto’s of motors. Ook zijn veel winkeltjes gesloten of hebben 1 deur open. Ik weet in ieder geval dat we het erg stil was (voor Nepal zijn doen) Ik ben bang dat Nederland nog veel stiller zal zijn.

Voor zover het kon hebben we geprobeerd ook nog wat te ontspannen. Afgelopen week zijn de ouders van Sanne naar Nepal gekomen en hebben we ze Nepal een beetje kunnen laten ervaren en ontdekken.
We zijn ze eerst gaan ophalen van het vliegveld. Toch best raar om aan de andere kant van het glas te zitten tussen allemaal Nepalezen. Tijdens het wachten zie je vanalles. Mensen die elkaar in de armen springen omdat ze elkaar waarschijnlijk heel lang niet meer hebben gezien, maar bijvoorbeeld ook een karretje met een doodskist erop die is vervoerd naar Nepal zodat het lijk waarschijnlijk verbrand kan worden op “de” plek: Pashupatinath. Dat was toch wel erg apart!
Na een tijdje kwamen de ouders van Sanne. Op dat moment was ik toch wel een beetje jaloers dat Sanne haar ouders alweer kon zien en dat ik nog 3/ 4 weken moest wachten!
Maar goed, inmiddels komt dat moment voor mij ook steeds meer in zicht.
Het snoepzakje met spekjes, dropjes en stroopwafels heeft ons weer even voldoende Nederlandse energie gegeven om weer even vooruit te kunnen;)
De laatste dag dat de ouders van Sanne er waren is gelukkig de mountain flight doorgegaan! Wat een geweldige ervaring was dat. We vlogen boven de wolken dus het uitzicht was echt wonderbaarlijk! We werden op een gegeven moment één voor één naar de cockpit gehaald. Hier had je echt een fantastisch uitzicht. Op dat moment had ik besloten om straks te gaan studeren voor piloot zodat ik mountain flights kon gaan doen. Echter werd ik snel weer met beide benen op de grond gezet toen ik hoorde dat diezelfde dag een vliegtuigje tegen de bergen was gevlogen en er een aantal doden waren gevallen!

Verder houden we het nog goed vol met onze wekelijkse traditie om op stap te gaan in Thamel. Inmiddels hebben we naast Nederlanders ook nog iemand uit Canada, Denemarken, Ouganda en nog veel meer leren kennen. Daarnaast was het voor in Nepal een rare gewaarwording dat er op een gegeven moment 2 jongens op ons afstapte en een van de eerste zin was; Don’t worry we are gay! De één had alle typische trekjes van een homo en de ander had blijkbaar nep tieten (wist niet dat dat ook al kon) Maar al met al heb ik me natuurlijk kapot gelachen.
Misschien ook leuk om te weten dat we nu al 2 keer tot 1 uur hebben kunnen feesten. Dit is namelijk erg uniek in Nepal.

Inmiddels zijn we al wat meer een bekendheid in Nepal. Zo weten ze bij de pizza hut al wie we zijn. Hier hebben ze overigens geen specifiek adres nodig (die wisten we namelijk niet) Als je gewoon zegt dat ze naar de Bangalamukhi tempel moeten komen is dat ook prima.
Daarnaast zagen we gisteren ineens dat er 2 foto’s van ons in een krantje stonden. Het was blijkbaar een krantje over op stap gaan op vrijdag. Nou laten we dit nu zo ongeveer iedere week doen;)
Tot slot hebben we vandaag een vrijmarkt georganiseerd met alle spullen die we hadden aangeschaft voor ons appartement. Binnen een half uur was alles weg en hebben we toch nog zo’n 50 euro op kunnen halen en een hoop Nepalesen blij kunnen maken.

Afgelopen woensdag zijn Co en Corrie gearriveerd in Nepal. (De organisators van stichting Holland Building van de SGCP). Via hun zijn we dan ook terecht gekomen in Nepal!
We zijn met hun wat gaan eten bij het beroemde restaurant Gaia. We zijn weer wat bijgepraat over de dingen die we moeten doen in Nepal. Dus dat komt helemaal goed met rondreizen. Ook hebben we met dank aan Co en Corrie sambuca kunnen drinken in een Holland shot glaasje!

Nog een paar nieuwe feiten over Nepalezen:
- Als ze naar de wc gaan, laten ze hun linker pink zien.
- geit boven op het dak van een busje kan allemaal

Zoals altijd weer even wat nieuws over het weer. Het wisselt heel erg van heet, benauwd, warm, onweer, regen en op dit moment storm met hagel. Gelukkig mogen we morgen naar Pokhara waar het laatst zo’n 40 graden was!

Nu mag ik er echt aan geloven en zal ik mijn backpack moeten inpakken en gaat het grote avontuur echt beginnen! Op de planning staat eerst Pokhara waar we hopelijk kunnen paraglyden, mountainbiken en nog veel meer. Ze hebben hier een groot en mooi meer en er is vanalles te zien. Vervolgens willen we een annapurna trekking gaan doen van ongeveer 3 dagen. (Maar goed dat we de afgelopen zo sportief bezig zijn geweest… NOT!)
Verder willen we naar Damen, waar je schijnbaar een heel mooi uitzicht hebt op de bergen en waar je heel mooi de zons op en ondergang kunt zien.
Tot slot willen we naar the last resort. Ook hier zijn allerlei activiteiten die je kunt doen, waaronder canyoning en partyen. Hoe en wat zullen we pas bekijken als we daar zijn. We hebben het wel weer even gezien met alles van te voren plannen. Het loopt toch altijd anders!

Ik ben bereikbaar op mijn telefoon, maar wat betreft internet blijft het de vraag wanneer ik daar gebruik van kan maken. Daarbij past internet en rondreizen niet echt bij elkaar, dus jullie horen wel weer van mij als ik terug ben! Dit zal rond 29 mei zijn.

Namasté!